Μουτρωμένος γάτος!

Prince...

Πόσο παραπονιάρης μπορεί να είναι ένας γάτος; Κρατάει κι ο δικός σας μούτρα; Πώς τον καλοπιάνετε μετά;
Ο Prince μας είναι ένας μικρός γάτος με ισχυρή προσωπικότητα. Ξέρει τι θέλει και στο δηλώνει με τον τρόπο του, που δεν είναι συνήθως ο πιο ευγενικός. Τελευταία τον έχω συνεχώς δίπλα μου. Όλη την ημέρα. Χτές, όμως, καθώς είχα αρκετές δουλειές εκτός σπιτιού, τον είχα αφήσει με τους άλλους αρσενικούς γάτους, το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας.
Το μεσημέρι που γύρισαν τα παιδιά σπίτι, τον πήραν από τον χώρο του και τον βάλανε στο δωμάτιό τους για να τους κάνει παρέα. Μόνο του. Στην συνέχεια το βράδυ μετακόμισε στο δωμάτιό μου για να φάει την τροφή του (γιατί τρώει ξεχωριστή τροφή, όπως ξεχωριστός είναι και ο ίδιος).
Αποτέλεσμα....:
Όταν ξάπλωσα ο κύριος Prince έκατσε στο πατάκι στα πόδια του κρεβατιού! Βρε του γλυκομίλησα, τον χάϊδεψα, τον γαργάλησα... τίποτε... Μου έριχνε ένα άκρως δολοφονικό βλέμα του στύλ: "Τώρα θυμίθηκες ότι υπάρχω;;;;"
Για αρκετή ώρα είχε σηκώσει το μυτάκι του ψηλά και με αγνοούσε.... Τον φέραμε στο κρεβάτι και πάλι μας γύρισε την πλάτη και μας αγνοούσε....  Ακόμη και όταν προσπάθησα να τον εξευμενίσω με το αγαπημένο του τυρί, ακόμη και τότε έτρωγε μουτρωμένος... Με αγριοκοιταγε.. αλλά έτρωγε. Εν συνεχεία έφυγε από κοντά μου και έκατσε στο κάτω μέρος του κρεβατιού μουτρωμένος να πλυθεί... Δεν μου γουργούρισε και δεν με κουτούλισε.
Και ειλικρινά νομίζω ότι το πρόβλημα δεν ήταν ότι πέρασε μέρος της ημέρας είτε με τα αρσενικά γατιά, είτε με τα παιδιά... αλλά ότι με αυτό το σύστημα δεν είχε πρόσβαση στα γατομπώλ των υπολοίπων. Μούτρωσε γιατί δεν έφαγε άλλη τροφή πέρα από αυτή που προορίζονταν για την αρχοντιά του!
Γιατί είναι άρχοντας! Ακόμη και μουτρωμένος..